اکنون دیگر به اقلیم دیگری رسیده ام که هوایش آتشگون وزمینش کینه خیز و آسمانش دردبار است.خلوت و انزوا و تنهایی ،حیرت و رهایی

وگمراهی پوچی و عبث و بیهودگی،بلاهت جهان و بی دلی طبیعت و تکرارهای بی حاصل زندگی همه و همه را پشت سر نهاده ام و رسیده ام به انتظار...

 ای دنیای ناشناخته ای که تازگی به تو رسیده ام تو را پیش از این ندیده بودم،پیش از این دور از تو در اقلیم دیگری می زیسته ام من همه عمر به دنبال تو میگردم.

من اکنون کاشف سرزمین تازه ای نیستم...

مهدی جان

اشک های بی تابم را که عمری در پس پرده سیاه غرور زندانی بودند در کف دستهای خوب تو رها سازم...